Γιατί οι σχέσεις έχουν προβλήματα? Γιατί να μην έχουν?

Γιατί είναι δυναμικοί σχηματισμοί, ζωντανοί, ζωντανά μορφώματα που δημιουργούνται από ανθρώπους, οι οποίοι άνθρωποι έχουνε τα δικά τους προβλήματα.

Γιατί δημιουργούνται οι σχέσεις από ανθρώπους, ο οποίος, ο καθένας από την πλευρά του, βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος, διαμορφωμένος από μία διαφορετική ζωή, με διαφορετικά δεδομένα, διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές θέσεις. Και όλη αυτή η διαφορετικότητα των δύο διαφορετικών ανθρώπων, που φτιάχνουνε μία κοινή σχέση, μπορεί κάποια στιγμή να καταλήγει σε κάποιες δυσκολίες, που μπορεί να έχουνε είτε στο μεταξύ τους, είτε ο καθένας με τον εαυτό του, που μπορεί να βγαίνουν μέσα στη σχέση, είτε ο καθένας με τον άνθρωπο απέναντι.

Είπαμε, λοιπόν, ότι είναι ζωντανοί σχηματισμοί, οι σχέσεις, σχηματίζονται από ανθρώπους, ο οποίος, ο καθένας από την δική του πλευρά, ορίζει τα πράγματα διαφορετικά. Προέρχεται από διαφορετικά μονοπάτια της ζωής. Έχει διαφορετικά εκπαιδευτεί και είναι κάπως μαθημένος.

Και οι άνθρωποι συναντιούνται και το στοίχημα, όταν συναντιούνται, αν θέλετε, η σκοπιμότητα κάποιας σχέσης, που μπορούν να διαμορφώσουν μεταξύ τους, είναι αν θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν, ο καθένας από τη δική του πλευρά, τις ανάγκες που έχει. Ή, αλλιώς, τους λόγους που έχει να κάνει μία σχέση, να μπει στη διαδικασία να δοκιμάσει μία σχέση με το συγκεκριμένο άνθρωπο απέναντί του.

Οι σχέσεις δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν κάνουμε σχέση για τη σχέση. Δεν είναι η σχέση το πρωταρχικό, το πρωταρχικό θέμα, όταν κάνουμε, όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να δοκιμάσουμε μία σχέση με έναν άνθρωπο. Είναι η ικανοποίηση κάποιων αναγκών που έχουμε. Μπορεί κάποιοι να πουν ότι αυτό, ενδεχομένως, είναι αντιληπτό ως εγωιστικό. Είναι όσο εγωιστικό είναι το οτιδήποτε χρειάζεται να κάνουμε, για να ικανοποιήσουμε οποιαδήποτε ανάγκη μας. Κι αν θέλετε, είναι ακριβώς το ίδιο και εφάμιλλα εγωιστικό, με το ότι υπάρχουμε και έχουμε κάποιο δικαίωμα, το αναγνωρισμένο παντού σε κάθε κοινωνία δικαίωμα, που έχει ο κάθε άνθρωπος, να ζήσει. Και τώρα εμείς επεξεργαζόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στο πώς θα ζήσει. Δεν έχουμε δικαιώματα, μόνο στο να ζήσουμε, αλλά και δικαιώματα στο πώς θα ζήσουμε.

Και εκεί πέρα έρχονται το ποιος είναι ο καθένας μας, και ποιες είναι οι ανάγκες του καθενός. Τις οποίες, αντιλαμβάνεσαι ότι ο καθένας θα τις αναγνωρίσει για τον εαυτό του. Είναι πάρα πολύ δύσκολο κάποιος άνθρωπος απέναντι να μπει στη διαδικασία να υποψιαστεί ή να ψυχανεμιστεί ποιες μπορεί να είναι οι δικές μας οι ανάγκες. Ή ποια είναι τα δικά μας τα μονοπάτια, από πού περάσαμε, πώς εκπαιδευτήκαμε, τι θεωρούμε εμείς δεδομένο, ποια είναι τα ζητούμενα μας, σε τι φάση ζωής είμαστε. Αυτά, αν μπορεί κάποιος να τα ψάξει, να τα βρει μέσα του, να ρωτήσει τον εαυτό του, να αισθανθεί, αν θέλετε, γιατί καμιά φορά είναι και δύσκολο να πει κάποιος ότι ξέρει, να αισθανθεί πού βρίσκεται στη ζωή, και τι χρειάζεται να κάνει για αυτά που χρειάζεται, για αυτά που νιώθει ότι έχει ανάγκες. Αυτό θα το κάνει ο καθένας για τον εαυτό του.

Αν τώρα δύο τέτοιοι άνθρωποι, που έχουν, που ξέρουνε ποιοι είναι, και ξέρουν τι θέλουνε, συναντηθούνε, έχουν την ευκαιρία, αν είναι ειλικρινείς και άμεσοι με τον άνθρωπο απέναντί τους, να παρουσιαστούν, να δούνε και οι ίδιοι, αλλά να δει και ο απέναντί τους, αν υπάρχει εκεί πέρα κάποιο περιθώριο κάτι να μοιραστούν μεταξύ τους.

Έβαλα τώρα πάρα πολλές παραμέτρους. Έβαλα την ειλικρίνεια, έβαλα την αμεσότητα, έβαλα αυτό το ξεκαθάρισμα με τον εαυτό. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό δεν είναι μία διαδικασία στην οποία ο καθένας μπαίνει. Για πάρα πολλούς λόγους. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη. Γιατί είναι έντονοι οι ρυθμοί. Γιατί δεν προλαβαίνουμε. Γιατί έχουμε μάθει απλά να τρέχουμε, να ανταποκρινόμαστε σε υποχρεώσεις. Γιατί δε μας μάθανε, δε μας δείξανε το δρόμο, δε μας είπανε πόσο σημαντικό είναι να βρούμε έναν άνθρωπο που έχουμε μέσα μας.

Κάποιοι λένε τον φιλοξενούμε μέσα μας. Δεν τον φιλοξενούμε. Είμαστε εμείς οι ίδιοι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ρωτήσουμε αυτό τον άνθρωπο: Τι στο καλό θέλει να ζήσει? Τι είναι σημαντικό για αυτόν? Σε τι στάδιο ζωής βρίσκεται? Ποιες είναι οι προτεραιότητές του? Ποιες είναι οι ανάγκες του? Και πώς μετά, αυτός ο άνθρωπος, ο εαυτός μας, θα δοκιμάσει να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες που έχει? Και αυτό για ποιο λόγο να το κάνουμε? Γιατί απλά δεν γίνεται μόνο του.

Γιατί δεν είναι χρέος του απέναντί μας, να μας εξυπηρετήσει, να μας ικανοποιήσει, να μας ταιριάζει. Χρειάζεται εμείς, από ό,τι έχουμε ζήσει, από ό,τι έχουμε περάσει, από τις βιωματικές καταγραφές που έχουμε, από τις εμπειρίες που έχουμε μαζέψει, από το πόσο γνωρίζουμε ή είμαστε ακόμα σε κάποια διαδικασία να μάθουμε, να καταλάβουμε ποιον άνθρωπο έχουμε μέσα μας, εμείς χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε τι ψάχνουμε.

Τώρα, το αν το βρούμε ή όχι, το αν το βρούμε και το αν βρούμε κάποιον άνθρωπο, ο οποίος να μοιάζει ότι μπορεί να μας ταιριάζει, ενδεχομένως μπορεί να δώσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο μία ευκαιρία να τον πλησιάσουμε ή να μας πλησιάσει.

Χρειάζεται ενεργητικό ξεκαθάρισμα με τον εαυτό μας για το από πού θα ξεκινήσουμε, προκειμένου να μπούμε στη διαδικασία, να κάνουμε οποιαδήποτε σχέση.

Γιατί σχέση δεν μπορούμε να κάνουμε με τον οποιοδήποτε συναντήσουμε. Δεν ταιριάζουμε με τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Κι αν θέλεις να βάλουμε και ένα hint, έναν αστερίσκο σε αυτό.

Με ποιον άνθρωπο ταιριάζουμε? Ταιριάζουμε με τον άνθρωπο, με τον οποίον, όταν είναι δίπλα μας, συνεχίζουμε να είμαστε ο εαυτός μας. Δεν χρειάζεται να γίνουμε κάποιος άλλος δίπλα του. Δεν χρειάζεται να ξεχάσουμε, να γυρίσουμε την πλάτη στον εαυτό μας, προκειμένου να τον έχουμε δίπλα μας ή προκειμένου να μοιραστούμε κάτι. Ταιριάζουμε με έναν άνθρωπο, με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε εμείς για εμάς, κι αυτός να είναι μέχρι και ικανοποιημένος. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θα μας πιέσει να αλλάξουμε, ένας άνθρωπος, ο οποίος θα ζητήσει κάτι διαφορετικό από μας, ενδεχομένως δεν έκανε πολύ καλή επιλογή για αυτόν. Εμείς, γιατί τον έχουμε δίπλα? Αυτό είναι ένα απλό ξεκαθάρισμα.

Θα επιστρέψουμε σε αυτό στο επόμενο βίντεο, γιατί είναι πολύ σημαντικό πεδίο. Το πώς διαχειριζόμαστε σχέσεις, Το με ποια κριτήρια πλησιάζουμε τους ανθρώπους. Το πώς εμείς τουλάχιστον για τον εαυτό μας έχουμε ξεκαθαρίσει την εικόνα, για να μην παιδευόμαστε εμείς. Γιατί τις σχέσεις, δεν τις κάνουμε για να παιδευόμαστε. Οι σχέσεις δεν είναι τα επόμενα προβλήματα, που διαλέγουμε να έχουμε στην ζωή.

Σχέσεις κάνουμε, για να ικανοποιηθούμε. Αν το ξεκαθαρίσουμε αυτό και αν βάλουμε πρωταγωνιστή τον εαυτό μας στην όλη διαδικασία και σε κάθε σχέση, που θα δοκιμάσουμε να κάνουμε, ενδεχομένως είμαστε σε, αυξάνουμε τις πιθανότητες, αν επιτρέπετε, να βελτιώσουμε το προσδόκιμο των σχέσεων, το πώς αυτές οι σχέσεις θα πάνε, το ποιους ανθρώπους θα επιλέξουμε, για να δοκιμάσουμε ποιες σχέσεις μαζί τους.

Αυτά, τα λίγα για τώρα. Θα επιστρέψουμε στις σχέσεις. Δεν το αφήνουμε αυτό το θέμα. Είναι κεντρικό.

Γιατί οι σχέσεις έχουν προβλήματα? Γιατί να μην έχουν?

Γιατί είναι δυναμικοί σχηματισμοί, ζωντανοί, ζωντανά μορφώματα που δημιουργούνται από ανθρώπους, οι οποίοι άνθρωποι έχουνε τα δικά τους προβλήματα.

Γιατί δημιουργούνται οι σχέσεις από ανθρώπους, ο οποίος, ο καθένας από την πλευρά του, βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος, διαμορφωμένος από μία διαφορετική ζωή, με διαφορετικά δεδομένα, διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές θέσεις. Και όλη αυτή η διαφορετικότητα των δύο διαφορετικών ανθρώπων, που φτιάχνουνε μία κοινή σχέση, μπορεί κάποια στιγμή να καταλήγει σε κάποιες δυσκολίες, που μπορεί να έχουνε είτε στο μεταξύ τους, είτε ο καθένας με τον εαυτό του, που μπορεί να βγαίνουν μέσα στη σχέση, είτε ο καθένας με τον άνθρωπο απέναντι.

Είπαμε, λοιπόν, ότι είναι ζωντανοί σχηματισμοί, οι σχέσεις, σχηματίζονται από ανθρώπους, ο οποίος, ο καθένας από την δική του πλευρά, ορίζει τα πράγματα διαφορετικά. Προέρχεται από διαφορετικά μονοπάτια της ζωής. Έχει διαφορετικά εκπαιδευτεί και είναι κάπως μαθημένος.

Και οι άνθρωποι συναντιούνται και το στοίχημα, όταν συναντιούνται, αν θέλετε, η σκοπιμότητα κάποιας σχέσης, που μπορούν να διαμορφώσουν μεταξύ τους, είναι αν θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν, ο καθένας από τη δική του πλευρά, τις ανάγκες που έχει. Ή, αλλιώς, τους λόγους που έχει να κάνει μία σχέση, να μπει στη διαδικασία να δοκιμάσει μία σχέση με το συγκεκριμένο άνθρωπο απέναντί του.

Οι σχέσεις δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν κάνουμε σχέση για τη σχέση. Δεν είναι η σχέση το πρωταρχικό, το πρωταρχικό θέμα, όταν κάνουμε, όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να δοκιμάσουμε μία σχέση με έναν άνθρωπο. Είναι η ικανοποίηση κάποιων αναγκών που έχουμε. Μπορεί κάποιοι να πουν ότι αυτό, ενδεχομένως, είναι αντιληπτό ως εγωιστικό. Είναι όσο εγωιστικό είναι το οτιδήποτε χρειάζεται να κάνουμε, για να ικανοποιήσουμε οποιαδήποτε ανάγκη μας. Κι αν θέλετε, είναι ακριβώς το ίδιο και εφάμιλλα εγωιστικό, με το ότι υπάρχουμε και έχουμε κάποιο δικαίωμα, το αναγνωρισμένο παντού σε κάθε κοινωνία δικαίωμα, που έχει ο κάθε άνθρωπος, να ζήσει. Και τώρα εμείς επεξεργαζόμαστε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στο πώς θα ζήσει. Δεν έχουμε δικαιώματα, μόνο στο να ζήσουμε, αλλά και δικαιώματα στο πώς θα ζήσουμε.

Και εκεί πέρα έρχονται το ποιος είναι ο καθένας μας, και ποιες είναι οι ανάγκες του καθενός. Τις οποίες, αντιλαμβάνεσαι ότι ο καθένας θα τις αναγνωρίσει για τον εαυτό του. Είναι πάρα πολύ δύσκολο κάποιος άνθρωπος απέναντι να μπει στη διαδικασία να υποψιαστεί ή να ψυχανεμιστεί ποιες μπορεί να είναι οι δικές μας οι ανάγκες. Ή ποια είναι τα δικά μας τα μονοπάτια, από πού περάσαμε, πώς εκπαιδευτήκαμε, τι θεωρούμε εμείς δεδομένο, ποια είναι τα ζητούμενα μας, σε τι φάση ζωής είμαστε. Αυτά, αν μπορεί κάποιος να τα ψάξει, να τα βρει μέσα του, να ρωτήσει τον εαυτό του, να αισθανθεί, αν θέλετε, γιατί καμιά φορά είναι και δύσκολο να πει κάποιος ότι ξέρει, να αισθανθεί πού βρίσκεται στη ζωή, και τι χρειάζεται να κάνει για αυτά που χρειάζεται, για αυτά που νιώθει ότι έχει ανάγκες. Αυτό θα το κάνει ο καθένας για τον εαυτό του.

Αν τώρα δύο τέτοιοι άνθρωποι, που έχουν, που ξέρουνε ποιοι είναι, και ξέρουν τι θέλουνε, συναντηθούνε, έχουν την ευκαιρία, αν είναι ειλικρινείς και άμεσοι με τον άνθρωπο απέναντί τους, να παρουσιαστούν, να δούνε και οι ίδιοι, αλλά να δει και ο απέναντί τους, αν υπάρχει εκεί πέρα κάποιο περιθώριο κάτι να μοιραστούν μεταξύ τους.

Έβαλα τώρα πάρα πολλές παραμέτρους. Έβαλα την ειλικρίνεια, έβαλα την αμεσότητα, έβαλα αυτό το ξεκαθάρισμα με τον εαυτό. Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό δεν είναι μία διαδικασία στην οποία ο καθένας μπαίνει. Για πάρα πολλούς λόγους. Γιατί η ζωή είναι δύσκολη. Γιατί είναι έντονοι οι ρυθμοί. Γιατί δεν προλαβαίνουμε. Γιατί έχουμε μάθει απλά να τρέχουμε, να ανταποκρινόμαστε σε υποχρεώσεις. Γιατί δε μας μάθανε, δε μας δείξανε το δρόμο, δε μας είπανε πόσο σημαντικό είναι να βρούμε έναν άνθρωπο που έχουμε μέσα μας.

Κάποιοι λένε τον φιλοξενούμε μέσα μας. Δεν τον φιλοξενούμε. Είμαστε εμείς οι ίδιοι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ρωτήσουμε αυτό τον άνθρωπο: Τι στο καλό θέλει να ζήσει? Τι είναι σημαντικό για αυτόν? Σε τι στάδιο ζωής βρίσκεται? Ποιες είναι οι προτεραιότητές του? Ποιες είναι οι ανάγκες του? Και πώς μετά, αυτός ο άνθρωπος, ο εαυτός μας, θα δοκιμάσει να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες που έχει? Και αυτό για ποιο λόγο να το κάνουμε? Γιατί απλά δεν γίνεται μόνο του.

Γιατί δεν είναι χρέος του απέναντί μας, να μας εξυπηρετήσει, να μας ικανοποιήσει, να μας ταιριάζει. Χρειάζεται εμείς, από ό,τι έχουμε ζήσει, από ό,τι έχουμε περάσει, από τις βιωματικές καταγραφές που έχουμε, από τις εμπειρίες που έχουμε μαζέψει, από το πόσο γνωρίζουμε ή είμαστε ακόμα σε κάποια διαδικασία να μάθουμε, να καταλάβουμε ποιον άνθρωπο έχουμε μέσα μας, εμείς χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε τι ψάχνουμε.

Τώρα, το αν το βρούμε ή όχι, το αν το βρούμε και το αν βρούμε κάποιον άνθρωπο, ο οποίος να μοιάζει ότι μπορεί να μας ταιριάζει, ενδεχομένως μπορεί να δώσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο μία ευκαιρία να τον πλησιάσουμε ή να μας πλησιάσει.

Χρειάζεται ενεργητικό ξεκαθάρισμα με τον εαυτό μας για το από πού θα ξεκινήσουμε, προκειμένου να μπούμε στη διαδικασία, να κάνουμε οποιαδήποτε σχέση.

Γιατί σχέση δεν μπορούμε να κάνουμε με τον οποιοδήποτε συναντήσουμε. Δεν ταιριάζουμε με τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Κι αν θέλεις να βάλουμε και ένα hint, έναν αστερίσκο σε αυτό.

Με ποιον άνθρωπο ταιριάζουμε? Ταιριάζουμε με τον άνθρωπο, με τον οποίον, όταν είναι δίπλα μας, συνεχίζουμε να είμαστε ο εαυτός μας. Δεν χρειάζεται να γίνουμε κάποιος άλλος δίπλα του. Δεν χρειάζεται να ξεχάσουμε, να γυρίσουμε την πλάτη στον εαυτό μας, προκειμένου να τον έχουμε δίπλα μας ή προκειμένου να μοιραστούμε κάτι. Ταιριάζουμε με έναν άνθρωπο, με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε εμείς για εμάς, κι αυτός να είναι μέχρι και ικανοποιημένος. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θα μας πιέσει να αλλάξουμε, ένας άνθρωπος, ο οποίος θα ζητήσει κάτι διαφορετικό από μας, ενδεχομένως δεν έκανε πολύ καλή επιλογή για αυτόν. Εμείς, γιατί τον έχουμε δίπλα? Αυτό είναι ένα απλό ξεκαθάρισμα.

Θα επιστρέψουμε σε αυτό στο επόμενο βίντεο, γιατί είναι πολύ σημαντικό πεδίο. Το πώς διαχειριζόμαστε σχέσεις, Το με ποια κριτήρια πλησιάζουμε τους ανθρώπους. Το πώς εμείς τουλάχιστον για τον εαυτό μας έχουμε ξεκαθαρίσει την εικόνα, για να μην παιδευόμαστε εμείς. Γιατί τις σχέσεις, δεν τις κάνουμε για να παιδευόμαστε. Οι σχέσεις δεν είναι τα επόμενα προβλήματα, που διαλέγουμε να έχουμε στην ζωή.

Σχέσεις κάνουμε, για να ικανοποιηθούμε. Αν το ξεκαθαρίσουμε αυτό και αν βάλουμε πρωταγωνιστή τον εαυτό μας στην όλη διαδικασία και σε κάθε σχέση, που θα δοκιμάσουμε να κάνουμε, ενδεχομένως είμαστε σε, αυξάνουμε τις πιθανότητες, αν επιτρέπετε, να βελτιώσουμε το προσδόκιμο των σχέσεων, το πώς αυτές οι σχέσεις θα πάνε, το ποιους ανθρώπους θα επιλέξουμε, για να δοκιμάσουμε ποιες σχέσεις μαζί τους.

Αυτά, τα λίγα για τώρα. Θα επιστρέψουμε στις σχέσεις. Δεν το αφήνουμε αυτό το θέμα. Είναι κεντρικό.

Αν θέλεις, μπορείς να γραφτείς στο κανάλι μου στο YouTube, όπου δημοσιεύονται συνέχεια νέα βίντεο, για να βελτιώσουμε όλοι την εμπειρία ζωής μας. Πάτησε και το γνωστό καμπανάκι ειδοποιήσεων, για να κρατιέσαι ενήμερος για ό,τι καινούργιο βγαίνει στο κανάλι και συνεχίζουμε.