Όρια. Όρια. Όρια. Όρια. Τα ωραία όρια. Τι θα πει αυτή η λέξη βασικά; Την λέμε μεταξύ μας, την εννοούμε, την χρειαζόμαστε, αναφερόμαστε στα όρια, αλλά τι θα πει όρια;

Tα όρια είναι ένας φράχτης, σκέψου, ένα περίβλημα, μία οριακή θέση, εντός των οποίων μπορούμε να λειτουργήσουμε, εκτός των οποίων δυσκολευόμαστε. Aφορά εμάς, αφορά και τους ανθρώπους γύρω μας. Aφορά συνήθως πεδία σχέσεων, πεδία αλληλεπιδράσεων με άλλους ανθρώπους. Τα χρειαζόμαστε τα όρια, γι' αυτό αναφερόμαστε στα όρια. Και αν σε ενδιαφέρουν τα όρια, μπορείς να δεις αυτό το βίντεο και ελπίζω μέχρι την ολοκλήρωση του βίντεο, να έχεις ανακαλύψει κάποια στοιχεία, που να είναι χρήσιμα για το πώς θα τα διαχειριστείς.

Λοιπόν, τα όρια τα ανακαλύπτουμε, για τα όριά μας μαθαίνουμε, γιατί δεν τα ξέρουμε από πριν, μόλις τα ξεπεράσουμε. Ξεπερνάμε τα όριά μας και αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι πλέον αρχίζει να μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Κάπως να δυσανασχετούμε. Κάτι δεν είναι για μας. Και συνήθως είναι η λειτουργικότητα, οι ενέργειες, η δράση, ένας ή η παρουσία ενός ανθρώπου γύρω μας ή πολλών ανθρώπων γύρω μας ή ενός ολόκληρου πλαισίου και η ένταξή μας μες στο πλαίσιο να ξεπερνάει κάποια δικά μας όρια, κάποια δική μας ανοχή ή αντοχή, αν επιτρέπεις.

Οπότε μιλάμε για μία διάδραση, η οποία, αν δεν οριστεί από την πλευρά μας, αν δεν ξεκαθαρίσουμε εμείς μέχρι πού είμαστε, μέχρι πού αντέχουμε, μέχρι πού μας αρέσει κάτι, τι είναι αποδεκτό από μας, αντιλαμβάνεσαι, ότι έχοντας έναν άνθρωπο απέναντί μας, εντασσόμενοι σε ένα πλαίσιο, όποιο μπορεί να διαλέγουμε κάθε φορά, με ένα εργασιακό χώρο, το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, μπορεί να έχουμε ανθρώπους γύρω μας, οι οποίοι να ζητάνε κάτι περισσότερο από αυτό που θέλουμε εμείς να δώσουμε. Κάτι διαφορετικό από αυτό που εμείς θέλουμε να δώσουμε. Να θέλουν να μας βάλουν σε συγκεκριμένη θέση. Μας αποδίδουν ή απαιτούν από μας το οτιδήποτε, γιατί εμείς απλά δεν έχουμε ξεκαθαρίσει μέχρι πού έχουμε, είμαστε διαθέσιμοι να δώσουμε. Τι είναι για μας, και τι δεν είναι για μας.

Οπότε έχουμε μέχρι τώρα πει ότι τα όρια τα ανακαλύπτουμε μόλις τα ξεπεράσουμε και ότι τα όρια τα διευκρινίζουμε μόνο εμείς. Μόνο εμείς μπορούμε να ξέρουμε τι είναι ή τι δεν είναι για μας. Μόνο εμείς μπορούμε να ξέρουμε τι μας ταιριάζει. Μόνο εμείς μπορούμε να ξέρουμε τι είναι επιθυμητό και τι είναι ανεπιθύμητο από μας ή τι μπορεί να μας φέρνει σε δύσκολη θέση, τι μπορεί να μας ξεπερνάει, τι μπορεί να μας δυσκολεύει. Ποιος άλλος μπορεί να μας βοηθήσει στο ξεκαθάρισμα αυτό, που χρειάζεται να κάνουμε εμείς, για να μπορούμε να έχουμε μία λειτουργική διάδραση με έναν άνθρωπο δίπλα μας.

Συνήθως χρησιμοποιώ ένα παράδειγμα, όταν περιγράφω τα όρια. Σκέψου ότι έχεις ένα χωράφι. Είσαι κάπου στο πουθενά και έχεις ένα χωράφι, σε ένα λογγάδι, ένα λόφο.

Όταν είσαι μόνος σου, δεν κάνεις τίποτα εκεί πέρα.

Όταν έρχεται κάποιος γείτονας, πιάνεις μία πρώτη κουβέντα με το γείτονα και του περιγράφεις ότι εσύ έχεις αυτό το χωράφι. Πιο πολύ για να τον ενημερώσεις.

Αν δεις ότι ο γείτονας ενδεχομένως καταπατά το χώρο σου και μπαίνει εκεί πέρα, που είναι το δικό σου το χωράφι, μπορεί να βάλεις κάποια πρώτα σημάδια στο χώρο.

Αν αυτό δεν είναι λειτουργικό ακόμα, και δεν βγάλει αποτέλεσμα, και ο γείτονας συνεχίζει να μπαίνει στα δικά σου τα χωράφια, μπορεί να βάλεις κάποιον απλό φράχτη. Συνήθως οι πρώτοι φράχτες, που συνηθισμένα, συνήθως βάζουμε είναι με συρματόπλεγμα.

Αν ακόμα και το συρματόπλεγμα δε μπορεί να σταματήσει ένα γείτονα, ο οποίος είναι καταπατητικός, πας στο επόμενο στάδιο. Ενδεχομένως χτίζεις κάποιο τοίχο. Κάνεις κάποιο, δημιουργείς ένα απόλυτο εμπόδιο. Και αυτό γιατί; Γιατί το χρειάζεσαι. Γιατί ο γείτονας δεν αντιλαμβάνεται ή δεν δέχεται ή δεν σέβεται το ότι εσύ έχεις κάποια συγκεκριμένα όρια. Όταν λοιπόν χτίσεις τον τοίχο, περιμένεις να ανταποκριθεί ο γείτονας και να αποδεχτεί ότι εκεί πέρα υπάρχει κάποιο όριο από σένα, γιατί αυτό ανήκει σε σένα. Και το κάτι παραπάνω δεν ανήκει και το κάτι λιγότερο επίσης δεν είναι για σένα. Οπότε έχουμε φτιάξει τον τοίχο και περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει ο γείτονας.

Αν ο γείτονας για οποιοδήποτε λόγο γκρεμίσει μέχρι και τον τοίχο, το επόμενο που μπορεί κάποιος να σκεφτεί είναι ότι, ίσως, να χρειαστεί να πουλήσει αυτό το χωράφι και να πάει κάπου αλλού. Γιατί με αυτό το γείτονα δεν μπορεί να έχει ένα χωράφι όπως το θέλει ή να το αξιοποιήσει, να λειτουργήσει εκεί μέσα όπως θέλει.

Ουσιαστικά τι θέλει να πει αυτό το παράδειγμα: Ότι για τα όρια μπορούμε να ενημερώσουμε. Για τα όριά μας μπορούμε να ενημερώσουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Τους ενημερώνουμε. Όταν τους ενημερώνουμε για τα όρια, τους ενημερώνουμε για το ποιοι είμαστε. Τους δίνουμε και μία ευκαιρία να μας γνωρίσουνε και δίνουμε και μία ευκαιρία και στους δυο μας να δούμε, αν μπορούμε να λειτουργήσουμε δίπλα-δίπλα.

Αν δεν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία, ο απέναντι θα αντιλαμβάνεται ότι εμείς μπορεί να ανεχόμαστε, αντέχουμε, υπομένουμε ή μέχρι και επικροτούμε, μας αρέσει το οτιδήποτε αυτός θέλει να κάνει.

Αντιλαμβάνεσαι ότι έτσι δεν μπορεί να συνεννοηθείς με τον απέναντί σου, ούτε να επικοινωνήσεις, ούτε καν να παρουσιαστείς για το ποιος είσαι. Οπότε και ο απέναντί σου δεν μπορεί να είναι σε μία θέση να μπορεί από τη δική του πλευρά, να μπορεί να σε επιλέξει για αυτό που είσαι. Σε επιλέγει σαν αυτό που θέλει αυτός να κάνει μαζί σου.

Είναι μία έντονη προβληματική των σχέσεων, τα όρια που λείπουν από τις σχέσεις. Και λείπουν από τις σχέσεις, γιατί εμείς δεν τα βάζουμε. Δεν είναι χρέος του απέναντι μας να ορίσουμε εμείς το τι θέλουμε και το τι δεν θέλουμε ή το πώς θέλουμε να λειτουργήσουμε δίπλα του.

Δεν είναι υποχρέωση κανενός πλαισίου στο οποίο βρισκόμαστε να μας δώσει προσχεδιασμένα, έτοιμα όρια για εμάς. Υπάρχουν πλαίσια κανονιστικά που βάζουν τα δικά τους όρια. Υπάρχουνε, όμως, και συγκεκριμένες σχέσεις, προσωπικές κυρίως σχέσεις, που φτιάχνουμε με τους ανθρώπους, όπου δεν υπάρχουνε έτοιμα τα όρια ή οι άνθρωποι απέναντί μας δεν είναι ίδιοι εκπαιδευμένοι στα όρια από τη δική τους πλευρά.

Οπότε, μιλάμε με τον εαυτό μας, συζητάμε με τον άνθρωπο που έχουμε μέσα μας τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, το αποφασίζουμε και μετά το διεκδικούμε. Μόνο έτσι μπορούμε να βάλουμε λειτουργικά όρια και να παρουσιαστούμε στους ανθρώπους γύρω μας, για να δούμε και τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς.

Θα επιστρέψουμε στα όρια, γιατί είναι τεράστιο κεφάλαιο και δεν είμαστε μαθημένοι, εκπαιδευμένοι στο πώς να τα ορίζουμε. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα, ότι κανένας δεν μας μαθαίνει όρια. Ίσως και για να εκμεταλλευτεί το ότι δεν έχουμε όρια. Αλλά θα επιστρέψουμε με πιο εκτενή αναφορά.

Αν θέλεις, μπορείς να γραφτείς στο κανάλι μου στο YouTube, όπου δημοσιεύονται συνέχεια νέα βίντεο, για να βελτιώσουμε όλοι την εμπειρία ζωής μας. Πάτησε και το γνωστό καμπανάκι ειδοποιήσεων, για να κρατιέσαι ενήμερος για ό,τι καινούργιο βγαίνει στο κανάλι και συνεχίζουμε.