Άγχος. Έχουμε άγχος. Ζαλίζομαι από το άγχος. Ταλαιπωρούμαι απ το άγχος. Αγχώνομαι. Ποιος δεν τα έχει ακούσει αυτά; Πόσες φορές; Πόσες φορές τα 'χουμε πει εμείς αυτά; Κυκλοφορεί πολύ γύρω μας το άγχος.

Λοιπόν, είναι μία ευκαιρία τώρα να δεις πώς μπορεί να το αντιμετωπίσεις ή τουλάχιστον να το καταλάβεις λίγο καλύτερα.

Το άγχος για κάποιους είναι μία καταδίκη. Κάποιοι το εννοούν ως κατάρα, ως μία έντονη δυσκολία, μία επίδραση στην λειτουργικότητά τους, ένα μη αναγκαίο, αλλά κατά τα άλλα πολύ επαναλαμβανόμενο παράσιτο στη λειτουργικότητά τους.

Το άγχος δεν είναι κακό. Το άγχος είναι μία βιολογική απάντηση. Άγχος έχουν όλα τα έμβια όντα. Και γιατί το έχουνε; Γιατί είναι μία ειδοποίηση το άγχος. Είναι μία εγρήγορση. Είναι ένα ψυχολογικό καμπανάκι για τους οργανισμούς που έχουνε διαμορφώσει ψυχισμό. Κατά τα άλλα είναι μία βιολογικά βασισμένη αντίδραση ενώπιον κάποιου κινδύνου. Έρχεται ο κίνδυνος, εμφανίζεται η απειλή και έρχεται αυτή η ψυχολογική αφύπνιση, που είναι το άγχος, να μας ξυπνήσει, να κάνουμε κάτι για την απειλή που έρχεται. Είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο.

Το πρόβλημα το μεγάλο με το άγχος είναι ότι πολλές φορές το κακομεταχειριζόμαστε, το χρησιμοποιούμε για οτιδήποτε άλλο πέρα από κάτι που μας απειλεί. Έχει μπει στη ζωή μας, το χρησιμοποιούμε για να κρατάμε τον εαυτό μας σε κάποια αφύπνιση, γιατί κάτι θέλουμε να πετύχουμε, γιατί κάποια πεδία, κάποιοι στόχοι, κάποιες εκκρεμότητες δεν είναι όλα στη θέση τους για μας, γιατί κάπου θέλουμε να φτάσουμε, γιατί η ζωή μας ενδεχομένως ακόμα δεν είναι αυτή που θέλουμε να ζήσουμε και προκαλούμε άγχος, που μπορεί να είναι μαθημένο, μπορεί να είναι θέμα εκπαίδευσης, μπορεί από ένα σημείο και μετά μπορεί να είναι, όμως, και θέμα επιλογής, αλλά και συνήθειας, προκαλούμε αυτή την αντίδραση αφύπνισης προκειμένου κάτι να κάνουμε.

Σκεφτείτε τώρα ότι, και σκέψου τώρα, ότι αυτή η κακομεταχείριση, αυτή η αξιοποίηση του άγχους προς κατευθύνσεις που μας κρατάνε σε εγρήγορση έχει το δικό της κόστος. Έχει κόστος, γιατί υπάρχει φθορά στον ψυχισμό, υπάρχει κούραση στον άνθρωπο, ο οποίος μπαίνει στη διαδικασία να έχει να αντιμετωπίσει αυτές τις ειδοποιήσεις που χτυπάνε συνέχεια στο μυαλό του, στην ψυχή του, γιατί διάφορα πεδία, διάφορα θέματα δεν είναι στη θέση τους για αυτόν. Είναι ιδιαίτερα κουραστική παρέα το άγχος.

Δεν το θέλουμε και ας προσπαθήσουμε λίγο να καταλάβουμε πώς μπορεί να δημιουργείται.

Έχουμε κάποιες συνέπειες της λειτουργικότητάς μας, έχουμε διάφορα πεδία, τα οποία τρέχουνε, τα οποία όπως είπαμε, πολλά από αυτά δεν είναι ακριβώς όπως τα θέλουμε. Το άγχος έρχεται, για να μας ειδοποιήσει ότι ίσως να υπάρχει κάτι να μπορούμε να κάνουμε, ίσως να πρέπει να πάρουμε κάποια απόφαση να κάνουμε κάποια ενέργεια, να αντιμετωπίσουμε αυτό που δεν είναι στη θέση του για μας.

Οπότε με αυτό που λέμε τι καταλαβαίνουμε; Ότι το άγχος είναι μία συνέπεια. Είναι μία συνέπεια γιατί κάτι δεν είναι στη θέση του για μας. Αν θέλουμε, το λέμε αυτό εκκρεμότητα. Εγώ συνηθίζω να χρησιμοποιώ τον όρο εκκρεμότητα, για να καταλάβω τη μία κατηγορία από τις δύο, των αιτιών του άγχους.

Γιατί το άγχος, σαν συνέπεια, έχει κάποιες αιτίες. Αν καταλάβουμε τις αιτίες, ενδεχομένως χωνέψουμε λίγο το άγχος και όχι να εξοικειωθούμε ούτε να αποδεχτούμε το άγχος, αλλά μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή.

Το ίδιο το άγχος, η κατάσταση αυτής της έντονης αφύπνισης, της έντονης εγρήγορσης, η ίδια δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμη. Γιατί; Γιατί είναι αποτέλεσμα. Είναι συνέπεια. Έρχεται σαν απόρροια, του ότι διάφορα δεν είναι στη θέση τους για μας, αυτές οι περίφημες εκκρεμότητες, που λέγαμε πριν από λίγο.

Αλλά δεν είναι μόνο οι εκκρεμότητες. Οι εκκρεμότητες μπορούν να φτάσουν, να μας φτάσουνε μέχρι το σημείο να κουραστούμε, γιατί έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε. Οι ίδιες εκκρεμότητες δηλαδή, φτάνουν μέχρι την κούραση. Για να γίνουν τώρα οι εκκρεμότητες άγχος, χρειαζόμαστε και ένα δεύτερο, πολύ σημαντικό αίτιο, καταλυτικής επίδρασης πάνω στις εκκρεμότητες, που κάνουνε τις εκκρεμότητες, καταλήγουν τις εκκρεμότητες να τις μεταποιήσουν σε άγχος.

Είναι η γνωστή απαιτητικότητα. Είναι το πότε πατάμε το πόδι κάτω, γιατί κάτι θέλουμε να διεκδικήσουμε, γιατί απαιτούμε κάποιο αποτέλεσμα, απαιτούμε κάποια ενέργεια, απαιτούμε κάτι να γίνει, απαιτούμε κάτι εμείς να κάνουμε, η ζωή να κάνει για μας, οι άλλοι άνθρωποι να κάνουν για μας.

Και επειδή υπάρχουν εκκρεμότητες, και επειδή εκκρεμότητες φέρνει και μόνη της η ζωή, άλλες φορές εκκρεμότητες δημιουργούμε εμείς με τον εαυτό μας, με το πού βάζουμε τον πήχη, με το πώς βλέπουμε τις ανάγκες μας, με το τι ορίζουμε για ικανοποίηση των αναγκών, η απαιτητικότητα είναι που μεταποιεί, που μετατρέπει τις εκκρεμότητες σε άγχος.

Οπότε τώρα τι έχουμε πει; Ότι το άγχος έχει πάντα αιτίες. Ότι, για να αντιμετωπίσουμε το άγχος, χρειάζεται να δούμε στις αιτίες, γιατί το ίδιο το άγχος είναι αποτέλεσμα.

Όταν το άγχος γίνει πάρα πολύ έντονο, για το ίδιο το άγχος, δεν έχουμε κάποιο μαγικό τρόπο να κάνουμε κάτι. Αν χρειάζεται, και αν είναι τόσο έντονο και αν επηρεάζει τόσο πολύ τη λειτουργικότητά μας, ενδεχομένως μπορεί να χρειάζεται να απευθυνθούμε σε κάποιον πιο εξειδικευμένο στη διαχείριση του άγχους, για να δούμε τι θα κάνουμε.

Χρειάζεται να δούμε τις αιτίες. Χρειάζεται να χωνέψουμε τις αιτίες. Τι εκκρεμότητες έχουμε μαζέψει και πόσο απαιτητικοί στεκόμαστε μες στη ζωή μας.

Αυτά για σήμερα. Θα συνεχίσουμε επεξεργαζόμενοι το θέμα του άγχους, γιατί το χρειαζόμαστε. Είναι σημαντικό για μας. 20% του γενικού πληθυσμού αυτή τη στιγμή έχει να κάνει με το άγχος. Σε λίγο θα πιάσει και την πλειοψηφία του κόσμου και θα το θεωρούμε και φυσιολογικό το άγχος.

Είναι μία κακομεταχείριση ενός βιολογικού αντανακλαστικού, το οποίο είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο, αλλά έτσι όπως το αξιοποιούμε, έτσι όπως το μεταχειριζόμαστε, μας παιδεύει.

Αν θέλετε, γραφτείτε και στο κανάλι μου στο YouTube, όπου δημοσιεύονται συνέχεια νέα βίντεο, για να βελτιώσουμε όλοι την εμπειρία ζωής μας. Πατήστε και το γνωστό καμπανάκι ειδοποιήσεων, για να κρατιέστε ενήμεροι για ό,τι καινούργιο βγαίνει στο κανάλι και συνεχίζουμε.