Και ήρθαν πάλι αυτές οι γιορτές μαζί τους και οι τελευταίες μέρες κάθε χρόνου, για άλλους πολυπόθητες και για άλλους … αναπόφευκτες.

Πιο χαρούμενα από όλους για τον ερχομό των γιορτών πρέπει, μάλλον, να είναι τα παιδιά. Τα σχολεία κλείνουνε, έχουν πια όλο τον χρόνο τους ελεύθερο, δεν έχουν διάβασμα, μπορούν να παίζουν όλη μέρα και μπορεί να πάνε και κάποιο ταξίδι με τους γονείς για να δουν συγγενείς ή να αλλάξουν παραστάσεις. Βέβαια, τίποτα δεν είναι μόνο καλό. Οι παρέες του σχολείου χάνονται για βδομάδες, οι φίλοι χωρίζουν και τώρα πρέπει να περάσουν περισσότερο χρόνο μέσα στο σπίτι ή με τους γονείς και συγγενείς. Αυτό το τελευταίο δεν είναι πάντα ό,τι πιο ευχάριστο, όχι για όλα τα παιδιά. Δεν είναι σπάνιες πια οι οικογένειες που αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα με συχνές, καθημερινές, διαμάχες και εντάσεις, με άσχημα οικονομικά, που αναπαράγουν την απαισιοδοξία και πολλαπλασιάζουν το άγχος. Κι αν μαλώνει η μαμά με τον μπαμπά όλη μέρα, κάθε μέρα, αν γκρινιάζουν, φωνάζουν και κλαίγονται οι μεγάλοι, ε δεν είναι και στον παράδεισο ο μικρός.

Χαρούμενους βρίσκουν οι γιορτές και κάποιους εργαζόμενους. Χαρούμενους γιατί είναι από τους λίγους πια που έχουν δουλειά, είναι κατόρθωμα στις μέρες μας αυτό, αλλά και γιατί μπορεί να καταφέρουν να πάρουν, ξεκλέψουν μερικές μερούλες άδεια. Τα οικονομικά τους δεν είναι πολύ καλά, αλλά δεν πεινάνε, ακόμα, και όπως κι αν το κάνεις, είναι καλύτερα από άλλους που δεν έχουν να φάνε. Δες και τον άλλον που ζητάει κάθε λίγο και λιγάκι από τη φουκαριάρα τη μάνα του. Έλεος. Οπότε κάλα νιώθουν, ικανοποιημένοι με τα ξεροκόμματα, επειδή οι άλλοι έχουν ή ούτε καν δεν έχουν … ψίχουλα. Αν τους δώσουν και καμιά μέρα άδεια, θα είναι, δηλαδή, και ευτυχισμένοι, γιατί θα έχουν την πολύτιμη ευκαιρία να γυρίσουν σπίτι τους και να διαπιστώσουν με τα ίδια τα μάτια τους και με περίσσεια χρόνου πια πόσα πράγματα τους λείπουν και δε μπορούν να κάνουν, πόσο λιγότερο ικανοποιητική είναι η ζωή τους φέτος από πέρυσι, πρόπερσι κοκ. Επίσης, η άδειά τους θα είναι μια υπέροχη ευκαιρία να μαλώσουν με την σύντροφο, όταν υπάρχει, για το τι δεν κάνουν, τι δεν έχουν, πού δεν πάνε και πώς δεν περνάνε.

Ας δούμε και μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, αυτή των μη εχόντων. Των μη εχόντων υγεία, ένα πιάτο φαί, ένα μέρος ζεστό να κοιμηθούν, ανθρώπους γύρω τους, οικογένεια, σχέσεις, φίλους, δουλειά, χρήματα, κέφια, όρεξη για ζωή. Είναι αυτοί οι άλλοι που τους έχουν τύχει όσα θέλουμε να κρατήσουμε μακριά από εμάς ή δεν τους έχουν τύχει όσα θέλουμε να κρατήσουμε κοντά μας. Είναι, όμως, αυτοί, οι μη έχοντες, τόσο μακριά μας; Είναι οι ελλείψεις τόσο ξένες σε εμάς; Είναι ή θα θέλαμε να είναι; Μήπως, κάτι, μικρό ή μεγαλύτερο, σημαντικό ή ευτελές, σημερινό ή χρόνιο, υλικό ή άλλο, μήπως κάτι πάντα λείπει και θα λείπει και από την δική μας ζωή; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να τα έχει όλα; Ξέρετε εσείς κανέναν; Κι αν κάποια στιγμή νιώθει ότι τα έχει όλα, τα έχει καταφέρει όλα, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο, πόσο κρατάει αυτή η στιγμή; Πόσοι από εμάς δεν ζοριζόμαστε κάθε μέρα με όσα μας λείπουν; Πόσοι και πόσο πολύ δεν ταλαιπωρούνται καθημερινά κυνηγώντας τις ανάγκες τους και την ικανοποίησή τους; Πόσοι δεν είναι ‘νηστικοί’ κατά καμία έννοια;

Οι μη έχοντες δεν είναι αναγκαστικά άνθρωποι που έκαναν λάθη και τα πληρώνουν. Δεν είναι τόσο ακριβοδίκαια η ζωή, ώστε να είναι σκληρή ή δύσκολη, να τιμωρεί, μόνο όποιους έκαναν λάθη. Πολλοί ταλαιπωρούνται χωρίς να έχουν προκαλέσει την τύχη τους, όπως και πολλοί άλλοι την προκαλούν χωρίς να έρχονται αντιμέτωποι με συνέπειες. Όσα μας λείπουν είναι ο οδηγός μας στην ζωή. Μας δείχνουν τον δρόμο, το δικό μας μονοπάτι, προς τα πού εμείς θέλουμε, έχουμε ανάγκη να πάμε. Αυτά που δεν έχουμε είναι αυτά που καταλάβαμε ότι μας λείπουν, άρα τα χρειαζόμαστε. Δεν είναι, όμως, όσα μας λείπουν πιο σημαντικά από όσα ήδη έχουμε. Για να είμαστε σε μια κατάσταση να διαπιστώσουμε τις ελλείψεις μας, μάλλον είμαστε ήδη αρκετά καλά, συγκροτημένοι και στοχευμένοι. Έχουμε κάνει ήδη αρκετή διαδρομή στην ζωή και θέλουμε να συνεχίσουμε γεμίζοντας τα κενά μας, βελτιώνοντας την ποιότητα της ζωής μας.

Τίποτα, λοιπόν, δεν φαίνεται να είναι μόνο καλό ή μόνο κακό, τίποτα δεν είναι τέλειο, απόλυτο, παντοτινό, τίποτα δεν είναι μόνο χαρά. Ακόμα και τα μελομακάρονα. Είναι ωραία, είναι νόστιμα, αλλά παχαίνουν, παχαίνουν πολύ. Άντε καλές γιορτές να έχουμε και γελάστε γιατί είναι εθιστικό και … μεθυστικό.